Özet: “Milliyetçilik Nedir? Milliyetçilik Ne Demektir? Anlamı” başlıklı yazımızda Milliyetçilik nedir, Milliyetçilik ne demektir, Milliyetçilik kelimesinin tanımı, Milliyetçilik kelimesinin eş anlamlısı, Milliyetçilik kelimesinin ingilizce karşılıkları, Milliyetçilik ile ilgili atasözleri ve deyimler ve Milliyetçilik hakkında detaylı bilgileri bulacaksınız.
Milliyetçilik Tanımı
Milliyetçilik kelimesinin anlamı Türk Dil Kurumu (TDK) sözlüğünde aşağıdaki şekildedir;
isim Maddi ve manevi açılardan millet ve ülkesinin çıkarlarını her şeyin üstünde tutma anlayışı, ulusçuluk, ulusalcılık, nasyonalizm
“Milliyetçilik, sadece bir ideoloji değil, bir yaşayış ve bir duyuş tarzıdır.” – M. Kaplan
Milliyetçilik Eş Anlamlısı ve Zıt Anlamlısı
Milliyetçilik kelimesini eş anlamlı karşılığı aşağıdaki gibidir;
- Milliyetçilik – nasyonalizm / ulusalcılık / ulusçuluk
Milliyetçilik kelimesini zıt anlamlı karşılığı aşağıdaki gibidir;
- Milliyetçilik kelimesinin zıt anlamlı karşılığı bulunmamaktadır.
Milliyetçilik İle İlgili Atasözleri ve Deyimler
Milliyetçilik kelimesi ile ilgili atasözü ve deyimler aşağıdaki gibidir;
- Milliyetçilik kelimesinin geçtiği herhangi bir atasözü veya deyim bulunamamıştır.
Milliyetçilik İle İlgili Birleşik Sözler
Milliyetçilik kelimesi ile ilgili birleşik sözler aşağıdaki gibidir;
- Milliyetçilik kelimesinin geçtiği herhangi bir birleşik söz bulunamamıştır.
Milliyetçilik İngilizcesi
Milliyetçilik kelimesinin İngilizce karşılıkları ise aşağıdaki gibidir
- Milliyetçilik – nationalism
Milliyetçilik Hakkında Detaylı Bilgi
Milliyetçilik, ulusçuluk ya da nasyonalizm, kendilerini birleştiren dil, tarih veya kültür bağlarından bir üstyapı oluşturabilmiş sosyal birikimlerin adı olan millet veya ulus olarak tanımlanan bir topluluğun yaşama ve ilerleme ülküsünün toplumların ve insanlığın gelişmesini sağladığına inanan görüştür. 19. yüzyıl başlarından itibaren Avrupa’da, 20. yüzyılda ise tüm dünyada egemen siyasi düşünce tarzı olmuştur. Dünya siyasi haritası bu dönemde milliyetçilik ilkelerine göre biçimlendirilmiştir. Günümüzde Anglosakson kültürüne bağlı toplumlarda ve Avrupa Birliği düşüncesini savunan çevrelerde olumsuz bir anlam yüklenmiştir. Milliyetçilik konusunda Benedict Anderson, Ernest Gellner, Eric Hobsbawm, Elie Kedourie gibi karşıtların yanı sıra, Anthony Smith’ Nev Nikolayeviç Gumilev gibi tarafsız yazarların teorik çalışmaları olmakla birlikte konu henüz teorik bir dayanağa kavuşturulamamıştır. Bu çalışmalardavatanseverlik, militarizm, şovenizm, etnik aidiyet, dilsel aidiyet, ulusalcılık, irredantizm, faşizm, militancılık, dinselcilik, otoriterlik, ırkçılık, anti-emperyalizm, asabiyet, hayali cemaatler, tarihsel kimlik, tarih bilinci, kahramanlık, maneviyat, atalar kültü, sadakat, egemenlik, ortak irade, vatan,romantizm, kamusallık, kültürellik kavramları açıklanmaktadır.
Milliyetçilik Kökenbilimi
“Millet” sözcüğü aslen Arapça olup “din veya mezhep; bir din veya mezhebe bağlı olan cemaat” anlamındadır. Osmanlı Türkçesinde 20. yüzyıl başlarına kadar bu anlamda kullanılmıştır. 19. yüzyıl ortalarından itibaren aynı sözcük Fransızca/İngilizce nation kavramına karşılık olarak kulanılmıştır. Türkçe “ulus” (Orhun Yazıtları’nda uluş olarak yer alır) sözcüğü, 1932 yılında aynı kavramın Yeni Türkçesi olarak benimsenmiştir.Orhun Yazıtları ve Kaşgarlı Mahmut’un 1072-1074 yılları arasında yazdığı Divânu Lügati’t-Türk adlı kitabında millet sözcüğünün Türkçe karşığı budun sözcüğüdür. Latince kökenli olan “nation”, kök anlamı itibariyle “aynı atadan gelenler topluluğu” demektir. Dolayısıyla esasen Türkçe kavim veya aşiret karşılığıdır. Türkçe ulus ise siyasi amaçla bir araya gelmiş olan boylar konfederasyonunu ifade eder (ayrıca eski Türkçedeki budun sözcüğü de aynı anlamı verir).
Milliyetçilik Tarihçesi
Modern milliyetçi düşünce 1789-1799 Fransız Devrimi’nin fikirlerinden doğmuştur. Avrupa tarihindeki ilk milliyetçi hareketlere, Napoleon istilası (1804-1815) altındaki Almanya’da rastlanır. Aynı yıllarda, Rus işgalindeki Polonya’da güçlü bir milliyetçi akım doğdu. 1821’de Osmanlı Devleti’ne karşı ayaklanan Yunanistan, Avrupa’nın milliyetçi çevrelerinde çok heyecanlı destek buldu. 1848’deAvusturya İmparatorluğu’na karşı ayaklanan Macarlar, daha sonra Çekler ve Sırplar, milliyetçilik akımını Orta Avrupa’ya taşıdılar. 1860-1870 yılları arasında gerçekleşen İtalya birliği, devrimci milliyetçiliğin en büyük zaferlerinden biri olarak algılandı.
1870’lerde Rusya’da doğan Pan-Slavizm akımı, yayılmacı milliyetçiliğin ilk örneklerinden biri idi. Milliyetçiliğe yol açan en önemli etken, daha önce hükümdar ve sülale zemininde tanımlanan siyasi aidiyet duygusunu, hükümdardan bağımsız olarak, “halk”a maletme gereğiydi. Siyasi aidiyet ve itaat, “halk”ın ortak iradesine dayandırılmalıydı. Bu nedenle 19. yüzyılda milliyetçilik, radikal, devrimci, anti-monarşist, yerleşik düzene zıt bir siyasi düşünce olarak değerlendirildi. “Halk”ı tanımlamanın güçlüğü, milliyetçi düşünürleri —bazen olguları ve mantığı zorlama pahasına— olağanüstü duygusal anlamlar yüklemeye sevketti. Örneğin (ayrı lehçeler konuşan) Sicilyalılar veya Venedikliler ayrı bir ulus mu, yoksa İtalyan ulusunun parçası mıydı? Avusturya ulusu var mıydı? Makedonlar ayrı bir ulus mu, Bulgar mı, yoksa Güney Slavların bir boyu muydu? Bu konularda farklı görüşleri savunanlar, benimsedikleri ulusa hayali bir tarih ve hayali kökenler atfederek, onun ezelden beri “doğal olarak” varolduğunu kanıtlamaya çalıştılar. Farklı lehçeler konuşan toplumlarda, ortak bir ulusal dil oluşturmaya büyük önem verildi.
Milliyetçi İdeolojiler, Kavramlar ve Düşünceler
- Vatanseverlik
- Faşizm
- Nasyonal sosyalizm
- Şovenizm
- Popülizm
- Devletçilik
- Atatürkçülük
- İrredantizm
- Ülkücülük