Gönülden gönüle yol gider derler, Onu sürmeğe bir hoşca can gerek
Kayserinin Tomarza ilçesinde 18. yüzyılda dünyaya gelmiş bir halk ozanı olan Dadaloğlu’nun ölüm tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Ama 19. yüzyılın ortalarında öldüğü bilinmektedir. Osmanlı Devletinin Anadolu Türkmenleri için yaptığı iskan polikasına tepki göstermekte tanınan Dadaloğlu, şiirlerinde Anadolu Türkmen boylarının kullandığı halk Türkçe’sini kullanmakta idi. Dadaloğlu, şiirlerinde göçerlik koşullarını, döneminde orta Anadolu’da hüküm süren aşiret kavgaları ve aşiretlerin Osmanlı ile savaşlarını anlatmakta.
Dadaloğlu’un bu şiirlerden biriside Gönülden Gonüle Yol Gider Derler şiiridir. Günümüze kadar ulaşan Gönülden Gonüle Yol Gider Derler şiirinin son mısraları ise şöyle;
Dadaloğlu der ki belim bükülür
Gözümün gevheri yere dökülür
Gönülden Gonüle Yol Gider Derler Şiiri
> Gönülden gönüle yol gider derler
Onu sürmeğe bir hoşca can gerek
Doğru söyle yiğit işin doğrusun
Hiylebaz olamaz yiğit bön gerek
> Buna kılıç derler aralar açar
Püskürür meydana al kanlar saçar
Bazı kötüler de öğünür geçer
Yiğit batman döğer gözde hor gerek
> Yüksek kayalarda şahinler olmaz
Kısırdır katırlar kulun kunnamaz
Bazı hocalar da çalgı dinlemez
“Nedir kuru ağaç bize din gerek”
> Dadaloğlu der ki belim bükülür
Gözümün gevheri yere dökülür
Yalnız taştan duvar olmaz yıkılır
Koç yiğide emmi dayı il gerek