Mü’minun Suresinin Türkçe Okunuşu ve Anlamı
Mü’minun suresinin Türkçe okunuşu ve anlamı konusuna geçmeden önce Mü’minun suresi hakkında kısa bir bilgi verelim. Mü’minun suresi;
“Mekke döneminde inmiştir. 118 âyettir. Sûre, adını birinci âyette geçen “elMü’minûn” kelimesinden almıştır. “el-Mü’minûn”, mü’minler demektir. Müşriklere son uyarı niteliğindeki bu sûrede, mü’minlerin zafere ulaşacakları, kötülerin cezaya çarptırılacağı konu edilmektedir.” (Bu bilgiler T.C. Diyanet İşleri Başkanlığının resmi web sayfasından alınmıştır.)
Mü’minun Suresinin Türkçe (Latince) Okunuşu
1.Kad eflehal mu’minûn(mu’minûne).
2.Ellezîne hum fî salâtihim hâşiûn(hâşiûne).
3.Vellezîne hum anil lagvi mu’ridûn(mu’ridûne).
4.Vellezîne hum liz zekâti fâilûn(fâilûne).
5.Vellezîne hum li furûcihim hâfizûn(hâfizûne).
6.İllâ alâ ezvâcihim ev mâ meleket eymânuhum fe innehum gayru melûmîn(melûmîne).
7.Fe menibtegâ verâe zâlike fe ulâike humul âdûn(âdûne).
8.Vellezîne hum li emânâtihim ve ahdihim râûn(râûne).
9.Vellezîne hum alâ salavâtihim yuhâfızûn(yuhâfızûne).
10.Ulâike humul vârisûn(vârisûne).
11.Ellezîne yerisûnel firdevs(firdevse), hum fîhâ hâlidûn(hâlidûne).
12.Ve lekad halaknâl insâne min sulâletin min tîn(tînin).
13.Summe cealnâhu nutfeten fî karârin mekîn(mekînin).
14.Summe halaknân nutfete alakaten fe halaknâl alakate mudgaten fe halaknâl mudgate ızâmen fe kesevnâl izâme lahmen summe enşe’nâhu halkan âhar(âhara), fe tebârakallâhu ahsenul hâlikîn(hâlikîne).
15.Summe innekum ba’de zâlike le meyyitûn(meyyitûne).
16.Summe innekum yevmel kıyâmeti tub’asûn(tub’asûne).
17.Ve lekad halaknâ fevkakum seb’a tarâika ve mâ kunnâ anil halkı gâfilîn(gâfilîne).
18.Ve enzelnâ mines semâi mâen bi kaderin fe eskennâhu fîl ardı ve innâ alâ zehâbin bihî le kâdirûn(kâdirûne).
19.Fe enşe’nâ lekum bihî cennâtin min nahîlin ve a’nâbin, lekum fîhâ fevâkihu kesîratun ve minhâ te’kulûn(te’kulûne).
20.Ve şeceraten tahrucu min tûri seynâe tenbutu bid duhni ve sıbgın lil âkilîn(âkilîne).
21.Ve inne lekum fîl en’âmi le ibreten, nuskîkum mimmâ fî butûnihâ ve lekum fîhâ menâfiu kesîratun ve minhâ te’kulûn(te’kulûne).
22.Ve aleyhâ ve alâl fulki tuhmelûn(tuhmelûne).
23.Ve lekad erselnâ nûhan ilâ kavmihî fe kâle yâ kavmi’budullâhe mâ lekum min ilâhin gayruhu, e fe lâ tettekûn(tettekûne).
24.Fe kâlel meleullezîne keferû min kavmihî mâ hâzâ illâ beşerun mıslukum yurîdu en yetefaddale aleykum, ve lev şâallâhu le enzele melâiketen, mâ semi’nâ bi hâzâ fî âbâinel evvelîn(evvelîne).
25.İn huve illâ raculun bihî cinnetun fe terabbasû bihî hattâ hîn(hînin).
26.Kâle rabbinsurnî bimâ kezzebûni.
27.Fe evhaynâ ileyhi enısnaıl fulke bi a’yuninâ ve vahyinâ fe izâ câe emrunâ ve fâret tennûru fesluk fîhâ min kullin zevceynisneyni ve ehleke illâ men sebeka aleyhil kavlu minhum, ve lâ tuhâtıbnî fîllezîne zalemû, innehum mugrakûn(mugrakûne).
28.Fe izâsteveyte ente ve men meake alâl fulki fe kulil hamdu lillâhillezî neccânâ minel kavmiz zâlimîn(zâlimîne).
29.Ve kul rabbi enzilnî munzelen mubâraken ve ente hayrul munzilîn(munzilîne).
30.İnne fî zâlike le âyâtin ve in kunnâ le mubtelîn(mubtelîne).
31.Summe enşe’nâ min ba’dihim karnen âharîn(âharîne).
32.Fe erselnâ fîhim resûlen minhum eni’budûllâhe mâ lekum min ilâhin gayruhu, e fe lâ tettekûn(tettekûne).
33.Ve kâlel meleu min kavmihillezîne keferû ve kezzebû bi likâil âhırati ve etrafnâhum fîl hayâtid dunyâ mâ hâzâ illâ beşerun mislukum ye’kulu mimmâ te’kulûne minhu yeşrabu mimmâ teşrabûn(teşrabûne).
34.Ve le in ata’tum beşeren mislekum innekum izen le hâsirûn(hâsirûne).
35.E yaıdukum ennekum izâ mittum ve kuntum turâben ve izâmen ennekum muhracûn(muhracûne).
36.Heyhâte heyhâte limâ tûadûn(tûadûne).
37.İn hiye illâ hayâtuned dunyâ nemûtu ve nahyâ ve mâ nahnu bi meb’ûsîn(meb’ûsîne).
38.İn huve illâ raculunifterâ alâllâhi keziben ve mâ nahnu lehu bi mu’minîn(mu’minîne).
39.Kâle rabbinsurnî bimâ kezzebûni.
40.Kâle ammâ kalîlin le yusbihunne nâdimîn(nâdimîne).
41.Fe ehazethumus sayhatu bil hakkı fe cealnâhum gusâen, fe bu’den lil kavmiz zâlimîn(zâlimîne).
42.Summe enşe’nâ min ba’dihim kurûnen âharîn(âharîne).
43.Mâ tesbiku min ummetin ecelehâ ve mâ yeste’hırûn(yeste’hırûne).
44.Summe erselnâ rusulenâ tetrâ, kullemâ câe ummeten resûluhâ kezzebûhu fe etbâ’nâ ba’dahum ba’dan ve cealnâhum ehâdîs(ehâdîse), fe bu’den li kavmin lâ yu’minûn(yu’minûne).
45.Summe erselnâ mûsâ ve ehâhu hârûne bi âyâtinâ ve sultânin mubîn(mubînin).
46.İlâ fir’avne ve meleihî festekberû ve kânû kavmen âlîn(âlîne).
47.Fe kâlû e nu’minu li beşereyni mislinâ ve kavmuhumâ lenâ âbidûn(âbidûne).
48.Fe kezzebûhumâ fe kânû minel muhlekîn(muhlekîne).
49.Ve lekad âteynâ mûsâl kitâbe leallehum yehtedûn(yehtedûne).
50.Ve cealnâbne meryeme ve ummehû âyeten ve âveynâhumâ ilâ rabvetin zâti karârin ve maîn(maînin).
51.Yâ eyyuhâr rusulu kulû minet tayyibâti va’melû sâlihâ(sâlihan), innî bimâ ta’melûne alîm(alîmun).
52.Ve inne hâzihî ummetukum ummeten vâhıdeten ve ene rabbukum fettekûni.
53.Fe tekattaû emrehum beynehum zuburâ(zuburan), kullu hızbin bimâ ledeyhim ferihûn(ferihûne).
54.Fe zerhum fî gamratihim hattâ hîn(hînin).
55.E yahsebûne ennemâ numidduhum bihî min mâlin ve benîn(benîne).
56.Nusâriu lehum fîl hayrât(hayrâti) bel lâ yeş’urûn(yeş’urûne).
57.İnnellezîne hum min haşyeti rabbihim muşfikûn(muşfikûne).
58.Vellezîne hum bi âyâti rabbihim yu’minûn(yu’minûne).
59.Vellezîne hum bi rabbihim lâ yuşrikûn(yuşrikûne).
60.Vellezîne yu’tûne mâ âtev ve kulûbuhum veciletun ennehum ilâ rabbihim râciûn(râciûne).
61.Ulâike yusâriûne fîl hayrâti ve hum lehâ sâbikûn(sâbikûne).
62.Ve lâ nukellifu nefsen illâ vus’ahâ ve ledeynâ kitâbun yantıku bil hakkı ve hum lâ yuzlemûn(yuzlemûne).
63.Bel kulûbuhum fî gamratin min hâzâ ve lehum a’mâlun min dûni zâlike hum lehâ âmilûn(âmilûne).
64.Hattâ izâ ehaznâ mutrafîhim bil âzâbi izâ hum yec’erûn(yec’erûne).
65.Lâ tec’erûl yevme innekum minnâ lâ tunsarûn(tunsarûne).
66.Kad kânet âyâtî tutlâ aleykum fe kuntum alâ a’kâbikum tenkisûn(tenkisûne).
67.Mustekbirîne bihî sâmiran tehcurûn(tehcurûne).
68.E fe lem yeddebberûl kavle em câehum mâ lem ye’ti âbâehumul evvelîn(evvelîne).
69.Em lem ya’rifû resûlehum fe hum lehu munkirûn(munkirûne).
70.Em yekûlûne bihî cinnetun, bel câehum bil hakkı ve ekseruhum lil hakkı kârihûn(kârihûne).
71.Ve levittebeal hakku ehvâehum le fesedetis semâvâtu vel ardu ve men fî hinn(hinne), bel eteynâhum bi zikrihim fe hum an zikrihim mu’ridûn(mu’ridûne).
72.Em tes’eluhum harcen fe haracu rabbike hayrun ve huve hayrur râzikîn(râzikîne).
73.Ve inneke le ted’ûhum ilâ sırâtın mustakîm(mustakîmin).
74.Ve innellezîne lâ yu’minûne bil âhırati anis sırâtı le nâkibûn(nâkibûne).
75.Ve lev rahımnâhum ve keşefnâ mâ bihim min durrin le leccû fî tugyânihim ya’mehûn(ya’mehûne).
76.Ve lekad ehaznâhum bil azâbi fe mâstekânû li rabbihim ve mâ yetedarraûn(yetedarraûne).
77.Hattâ izâ fetahnâ aleyhim bâben zâ azâbin şedîdin izâ hum fîhi mublisûn(mublisûne).
78.Ve huvellezî enşee lekumus sem’a vel ebsâra vel ef’idete, kalîlen mâ teşkurûn(teşkurûne).
79.Ve huvellezî zereekum fîl ardı ve ileyhi tuhşerûn(tuhşerûne).
80.Ve huvellezî yuhyî ve yumîtu ve lehuhtilâful leyli ven nehâr(nehâri), e fe lâ ta’kılûn(ta’kılûne).
81.Bel kâlû misle mâ kâlel evvelûn(evvelûne).
82.Kâlû e izâ mitnâ ve kunnâ turâben ve izâmen e innâ le meb’ûsûn(meb’ûsûne).
83.Lekad vuıdnâ nahnu ve âbâunâ hâzâ min kablu in hâzâ illâ esâtîrul evvelîn(evvelîne).
84.Kul li menil ardu ve men fîhâ in kuntum ta’lemûn(ta’lemûne).
85.Se yekûlûne lillâh(lillâhi), kul e fe lâ tezekkerûn(tezekkerûne).
86.Kul men rabbus semâvâtis seb’ı ve rabbul arşil azîm(azîmi).
87.Se yekûlûne lillâh(lillâhi), kul e fe lâ tettekûn(tettekûne).
88.Kul men bi yedihî melekûtu kulli şey’in ve huve yucîru ve lâ yucâru aleyhi in kuntum ta’lemûn(ta’lemûne).
89.Se yekûlûne lillâh(lillâhi), kul fe ennâ tusharûn(tusharûne).
90.Bel eteynâhum bil hakkı ve innehum le kâzibûn(kâzibûne).
91.Mâttehazallâhu min veledin ve mâ kâne meahu min ilâhin izen le zehebe kullu ilâhin bimâ halaka ve le alâ ba’duhum alâ ba’d(ba’dın), subhânallâhi ammâ yasıfûn(yasıfûne).
92.Âlimil gaybi veş şehâdeti fe teâlâ ammâ yuşrikûn(yuşrikûne).
93.Kul rabbi immâ turiyennî mâ yûadûn(yûadûne),
94.Rabbi fe lâ tec’alnî fîl kavmiz zâlimîn(zâlimîne).
95.Ve innâ alâ en nuriyeke mâ neıduhum le kâdirûn(kâdirûne).
96.İdfa’ billetî hiye ahsenus seyyiete, nahnu a’lemu bi mâ yasıfûn(yasıfûne).
97.Ve kul rabbi eûzu bike min hemezâtiş şeyâtîn(şeyâtîni).
98.Ve eûzu bike rabbi en yahdurûni.
99.Hattâ izâ câe ehadehumul mevtu kâle rabbirciûni.
100.Leallî a’melu sâlihan fîmâ teraktu kellâ, innehâ kelimetun huve kâiluhâ, ve min verâihim berzahun ilâ yevmi yub’asûn(yub’asûne).
101.Fe izâ nufiha fîs sûri fe lâ ensâbe beynehum yevme izin ve lâ yetesâelûn(yetesâelûne).
102.Fe men sekulet mevâzînuhu fe ulâike humul muflihûn(muflihûne).
103.Ve men haffet mevâzînuhu fe ulâikellezîne hasirû enfusehum fî cehenneme hâlidûn(hâlidûne).
104.Telfehu vucûhehumun nâru ve hum fîhâ kâlihûn(kâlihûne).
105.E lem tekun âyâtî tutlâ aleykum fe kuntum bihâ tukezzibûn(tukezzibûne).
106.Kâlû rabbenâ galebet aleynâ şıkvetunâ ve kunnâ kavmen dâllîn(dâllîne).
107.Rabbenâ ahricnâ minhâ fe in udnâ fe innâ zâlimûn(zâlimûne).
108.Kâlehseû fîhâ ve lâ tukellimûni.
109.İnnehu kâne ferîkun min ibâdî yekûlûne rabbenâ âmennâ fagfir lenâ verhamnâ ve ente hayrur râhımîn(râhımîne).
110.Fettehaztumûhum sıhriyyen hattâ ensevkum zikrî ve kuntum minhum tadhakûn(tadhakûne).
111.İnnî cezeytuhumul yevme bimâ saberû ennehum humul fâizûn(fâizûne).
112.Kâle kem lebistum fîl ardı adede sinîn(sinîne).
113.Kâlû lebisnâ yevmen ev ba’da yevmin fes’elil âddîn(âddîne).
114.Kâle in lebistum illâ kalîlen lev ennekum kuntum ta’lemûn(ta’lemûne).
115.E fe hasibtum ennemâ halaknâkum abesen ve ennekum ileynâ lâ turceûn(turceûne).
116.Fe teâlallâhul melikul hakku, lâ ilâhe illâ huve, rabbul arşil kerîm(kerîmi).
117.Ve men yed’u meallâhi ilâhen âhare lâ burhâne lehu bihî fe innemâ hısâbuhu inde rabbihi, innehu lâ yuflihul kâfirûn(kâfirûne).
118.Ve kul rabbigfir verham ve ente hayrur râhımîn(râhımîne).
Mü’minun Suresinin Arapça Okunuşu
Mü’minun Suresinin Anlamı
NOT: AYETLERİN TÜRKÇE MEALLERİ, T.C. DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞININ RESMİ İNTERNET SİTESİNDEN ALINMIŞTIR.
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla
Mü’minler gerçekten kurtuluşa ermişlerdir. ﴾1﴿
Onlar ki, namazlarında derin saygı içindedirler. ﴾2﴿
Onlar ki, faydasız işlerden ve boş sözlerden yüz çevirirler. ﴾3﴿
Onlar ki, zekatı öderler. ﴾4﴿
Onlar ki, ırzlarını korurlar. ﴾5﴿
Ancak eşleri ve ellerinin altında bulunan cariyeleri bunun dışındadır. Onlarla ilişkilerinden dolayı kınanmazlar. ﴾6﴿
Kim bunun ötesine geçmek isterse, işte onlar haddi aşanlardır. ﴾7﴿
Yine onlar ki, emanetlerine ve verdikleri sözlere riâyet ederler. ﴾8﴿
Onlar ki, namazlarını kılmağa devam ederler. ﴾9﴿
İşte bunlar varis olanların ta kendileridir. ﴾10﴿
Onlar Firdevs cennetlerine varis olurlar. Onlar orada ebedî kalacaklardır. ﴾11﴿
Andolsun, biz insanı, çamurdan (süzülmüş) bir özden yarattık. ﴾12﴿
Sonra onu az bir su (meni) halinde sağlam bir karargaha (ana rahmine) yerleştirdik. ﴾13﴿
Sonra bu az suyu “alaka” haline getirdik. Alakayı da “mudga” yaptık. Bu “mudga”yı da kemiklere dönüştürdük ve bu kemiklere de et giydirdik. Nihayet onu bambaşka bir yaratık olarak ortaya çıkardık. Yaratanların en güzeli olan Allah’ın şânı ne yücedir! ﴾14﴿
Sonra (ey insanlar) siz bunun ardından muhakkak öleceksiniz. ﴾15﴿
Sonra yine muhakkak siz, kıyamet gününde (tekrar) diriltileceksiniz. ﴾16﴿
Andolsun, biz sizin üzerinizde yedi yol yarattık. Biz yarattıklarımızdan habersiz değiliz. ﴾17﴿
Biz gökten belli bir ölçüde su indirdik de (faydalanmanız için) onu yeryüzünde tuttuk. Bizim onu tamamen gidermeye de muhakkak gücümüz yeter. ﴾18﴿
Onunla sizin için hurma bahçeleri ve üzüm bağları meydana getirdik. Bu bağ ve bahçelerde sizin için pek çok meyveler vardır ve siz onlardan yiyorsunuz. ﴾19﴿
Yine o su ile Sîna dağında biten bir ağaç (zeytin ağacı) yarattık ki hem yağ, hem de yiyenlere katık verir. ﴾20﴿
Hayvanlarda sizin için elbette bir ibret vardır. Onların içlerindeki sütten size içiririz. Onlarda sizin için daha birçok faydalar da vardır ve onlardan yersiniz de. ﴾21﴿
Onların üzerinde ve gemilerde taşınırsınız. ﴾22﴿
Andolsun biz, Nûh’u kendi kavmine peygamber olarak gönderdik de, “Ey kavmim! Allah’a kulluk edin. Sizin ondan başka hiçbir ilahınız yoktur. Allah’a karşı gelmekten hâlâ sakınmaz mısınız?” dedi. ﴾23﴿
Bunun üzerine kendi kavminden inkar eden ileri gelenler şöyle dediler: “Bu ancak sizin gibi bir beşerdir, size üstünlük taslamak istiyor. Eğer Allah dileseydi bir melek gönderirdi. Biz önceki atalarımızdan böyle bir şey duymadık.” ﴾24﴿
“Bu, ancak cinnet getirmiş bir adamdır. Öyle ise bir müddet onu gözetleyiniz.” ﴾25﴿
(Nûh), “Rabbim! Beni yalanlamalarına karşı bana yardım et!” dedi. ﴾26﴿
Bunun üzerine Nûh’a, “Bizim gözetimimiz altında ve vahyimize göre o gemiyi yap” diye vahyettik. “Bizim emrimiz gelip de tandır kaynamaya başlayınca, (sular coşup taştığında Nûh’a) dedik ki: “Her cins canlıdan (erkekli dişili) birer çift, bir de kendileri aleyhinde daha önce hüküm verilmiş olanlardan başka aileni gemiye al ve zulmeden kimseler hakkında bana hiç yalvarma! Şüphesiz onlar suda boğulacaklardır.” ﴾27﴿
Sen ve beraberindeki kimseler gemiye bindiğiniz zaman: “Bizi zalim kavmin elinden kurtaran Allah’a hamd olsun” de. ﴾28﴿
Yine de ki: “Ey Rabbim! Beni bereketli bir yere kondur. Sen konuk edenlerin en hayırlısısın.” ﴾29﴿
Şüphesiz bu olayda ibretler vardır. Biz gerçekten (kullarımızı) imtihan ederiz. ﴾30﴿
Sonra onların (Nûh kavminin) ardından başka bir nesil yarattık. ﴾31﴿
Onlara, kendilerinden, “Allah’a kulluk edin, sizin O’ndan başka hiçbir ilahınız yoktur, hâlâ O’na karşı gelmekten sakınmaz mısınız?” diye öğüt veren bir peygamber gönderdik. ﴾32﴿
O peygamberin kavminden, Allah’ı inkar eden, ahireti yalanlayan ve bizim dünya hayatında kendilerine bol bol nimet verdiğimiz ileri gelenler şöyle dediler: “O da ancak sizin gibi bir insandır. Sizin yediğiniz şeylerden yiyor, içtiğiniz şeylerden içiyor.” ﴾33﴿
“Andolsun, kendiniz gibi bir beşere itaat ederseniz mutlaka ziyana uğrarsınız.” ﴾34﴿
“O, öldüğünüz, toprak ve kemik haline geldiğiniz zaman sizin tekrar mutlaka (diriltilip) çıkarılacağınızı mı vaad ediyor?” ﴾35﴿
“Halbuki bu size vaad olunan şey, ne kadar da uzak!” ﴾36﴿
“Hayat, bu dünya hayatından ibarettir. Ölürüz ve yaşarız. Biz tekrar diriltilecek değiliz.” ﴾37﴿
“Bu, Allah’a karşı yalan uyduran bir kimseden başkası değildir. Biz ona inanmayız.” ﴾38﴿
O peygamber, “Ey Rabbim! Yalanlamalarına karşı bana yardım et!” dedi. ﴾39﴿
Allah, “Yakın zamanda mutlaka pişman olacaklardır!” dedi. ﴾40﴿
Derken onları o korkunç ses kaçınılmaz olarak kıskıvrak yakalayıverdi de kendilerini çör-çöp yığını haline getirdik. Zalimler topluluğu Allah’ın rahmetinden uzak olsun! ﴾41﴿
Sonra bunların arkalarından başka nesiller yarattık. ﴾42﴿
Hiçbir ümmet, kendi ecelinin önüne geçemez, onu geciktiremez de. ﴾43﴿
Sonra arka arkaya peygamberlerimizi gönderdik. Her ümmete kendi peygamberi geldikçe onu yalanladılar. Biz de onları birbiri ardından helak ettik ve onları birer ibretli hikaye yaptık. Artık inanmayan bir kavim Allah’ın rahmetinden uzak olsun! ﴾44﴿
Sonra Mûsâ ve kardeşi Hârûn’u mucizelerimizle ve apaçık bir delille Firavun ve ileri gelenlerine peygamber olarak gönderdik de (onlar) büyüklük tasladılar ve kendilerini büyük görüp böbürlenen bir topluluk oldular. ﴾45-46﴿
Bu yüzden, “Kavimleri bize kul köle iken, bizim gibi iki insana mı inanacağız” dediler. ﴾47﴿
Böylece ikisini de yalanladılar, bu yüzden de helak edilenlerden oldular. ﴾48﴿
Andolsun, hidayete ersinler diye Mûsâ’ya Kitabı (Tevrat’ı) verdik. ﴾49﴿
Meryem oğlu İsa’yı ve annesini büyük bir mucize kıldık ve her ikisini de oturmaya elverişli, akarsulu yüksek bir yere yerleştirdik. ﴾50﴿
Ey peygamberler! Temiz şeylerden yiyiniz ve iyi ameller işleyiniz. Doğrusu ben, sizin yaptığınız şeyleri tamamen bilirim. ﴾51﴿
Şüphesiz bu (İslâm) tek bir din olarak sizin dininizdir. Ben de Rabbinizim. Öyle ise bana karşı gelmekten sakının. ﴾52﴿
(İnsanlar ise, din) işlerini kendi aralarında parça parça ettiler. Her grup kendinde bulunan ile sevinmektedir. ﴾53﴿
Ey Muhammed! Sen onları bir zamana kadar, gaflet ve şaşkınlıklarıyla baş başa bırak! ﴾54﴿
Kendilerine bol bol verdiğimiz mal ve evlatla onların iyiliğine koştuğumuzu mu sanıyorlar? Hayır onlar farkına varmıyorlar! ﴾55-56﴿
Rablerinin azametinden korkup titreyenler, ﴾57﴿
Rablerinin âyetlerine inananlar, ﴾58﴿
Rablerine ortak koşmayanlar, ﴾59﴿
Rabblerine dönecekleri için verdiklerini kalpleri ürpererek verenler, ﴾60﴿
İşte bunlar hayır işlerine koşuşurlar ve o uğurda öne geçerler. ﴾61﴿
Biz hiçbir kimseye gücünün yettiğinden fazla yük yüklemeyiz. Katımızda hakkı söyleyen bir kitab vardır. Onlar zulme, haksızlığa uğratılmazlar. ﴾62﴿
Ancak kafirlerin kalbleri bu Kur’an’a karşı bir gaflet içindedir. Onların bundan başka yapageldikleri birtakım (kötü) işleri de vardır. ﴾63﴿
Nihayet refah ve bolluk içinde olanlarını azapla kıskıvrak yakaladığımız zaman, bakmışsın ki feryat edip duruyorlar ﴾64﴿
Boşuna feryat edip durmayın bugün. Zira bizden yardım görmeyeceksiniz. ﴾65﴿
Çünkü âyetlerim size okunurdu da siz buna karşı büyüklük taslayarak arkanızı döner geceleyin toplanıp hezeyanlar savururdunuz. ﴾66-67﴿
Onlar bu sözü (Kur’an’ı) hiç düşünmediler mi? Yoksa kendilerine, önceki atalarına gelmeyen bir şey mi geldi? ﴾68﴿
Ya da onlar henüz kendi peygamberlerini tanımadılar da o yüzden mi onu inkar ediyorlar? ﴾69﴿
Yoksa “O cinnet getirmiş” mi diyorlar? Hayır o, onlara hakkı getirdi. Halbuki onların pek çoğu haktan hoşlanmamaktadırlar. ﴾70﴿
Eğer hak onların arzularına uysaydı gökler ile yer ve onlarda bulunanlar elbette bozulur giderdi. Hayır, biz onlara şereflerini (Kur’an’ı) getirdik. Onlar ise bu şereflerinden yüz çeviriyorlar. ﴾71﴿
Ey Muhammed! Yoksa sen onlardan bir vergi mi istiyorsun (da inanmıyorlar)? Rabbinin vergisi daha hayırlıdır. O, rızık verenlerin en hayırlısıdır. ﴾72﴿
Şüphesiz sen onları doğru bir yola çağırıyorsun. ﴾73﴿
Fakat ahirete inanmayanlar, ısrarla bu yoldan çıkmaktadırlar. ﴾74﴿
Biz onlara merhamet edip başlarına gelen zararı giderseydik yine de azgınlıkları içinde bocalayıp kalırlardı. ﴾75﴿
Andolsun, biz onları azap ile kıskıvrak yakaladık da yine Rablerine boyun eğmediler ve ona yalvarıp yakarmadılar. ﴾76﴿
Sonunda onlara şiddetli bir azap kapısı açtığımızda bir de bakarsın onun içinde ümitsizliğe düşüvereceklerdir. ﴾77﴿
Halbuki O, sizin için kulakları, gözleri ve gönülleri yaratandır. Ne kadar az şükrediyorsunuz! ﴾78﴿
O, sizi yeryüzünde yaratıp türetendir. Sadece O’nun huzurunda toplanacaksınız. ﴾79﴿
O, diriltendir, öldürendir. Gece ile gündüzün birbirini takib etmesi de O’na aittir. Hâlâ aklınızı kullanmıyor musunuz? ﴾80﴿
Hayır onlar, öncekilerin söyledikleri sözler gibi sözler ettiler. ﴾81﴿
Dediler ki: “Gerçekten biz, ölüp bir toprak ve kemik yığını haline geldikten sonra mı tekrar diriltileceğiz?” ﴾82﴿
Andolsun, biz de bizden önce atalarımız da bununla tehdit edildik. Bu öncekilerin uydurduğu masallardan başka bir şey değildir. ﴾83﴿
De ki: “Eğer biliyorsanız söyleyin: Yer ve yerde bulunanlar kime aittir?” ﴾84﴿
Allah’ındır” diyecekler. “Öyle ise siz hiç düşünüp öğüt almaz mısınız?” de. ﴾85﴿
De ki: “Yedi kat göklerin Rabbi, büyük Arş’ın Rabbi kimdir?” ﴾86﴿
.”Allah’ındır” diyecekler. “Öyle ise ona karşı gelmekten sakınmaz mısınız?” de. ﴾87﴿
De ki: “Eğer biliyorsanız söyleyin: Her şeyin hükümranlığı elinde olan, kendisi koruyan, kendisine karşı korunulamaz olan kimdir?” ﴾88﴿
“Allah’ındır” diyecekler. “Öyle ise nasıl aldanıyorsunuz?” de. ﴾89﴿
Hayır, biz onlara gerçeği getirdik, fakat onlar kesinlikle yalancıdırlar. ﴾90﴿
Allah hiçbir çocuk edinmemiştir. Onunla birlikte başka hiçbir ilah yoktur. Öyle olsaydı her ilah kendi yarattığını alır götürür ve mutlaka birbirlerine üstün gelmeye çalışırlardı. Gaybı da, görülen âlemi de bilen Allah, onların yakıştırdığı nitelemelerden uzaktır. Onların koştukları ortaklardan çok yücedir.﴾91-92﴿
De ki: “Ey Rabbim! Onlara yöneltilen tehditleri bana mutlaka göstereceksen, beni o zalim milletin içinde bulundurma.” ﴾93-94﴿
Bizim onlara yönelttiğimiz tehditleri sana göstermeye elbette gücümüz yeter. ﴾95﴿
Kötülüğü, en güzel olan şeyle uzaklaştır. Biz onların yakıştırmakta oldukları şeyleri daha iyi biliriz. ﴾96﴿
De ki: “Ey Rabbim! Şeytanların vesveselerinden sana sığınırım.” ﴾97﴿
“Ey Rabbim! Onların benim yanımda bulunmalarından da sana sığınırım.” ﴾98﴿
Nihayet onlardan birine ölüm gelince, “Rabbim! Beni dünyaya geri gönderiniz ki, terk ettiğim dünyada salih bir amel yapayım” der. Hayır! Bu sadece onun söylediği (boş) bir sözden ibarettir. Onların arkasında, tekrar dirilecekleri güne kadar (devam edecek, dönmelerine engel) bir perde (berzah) vardır. ﴾99-100﴿
Sûr’a üfürüldüğü zaman, (işte) o gün ne aralarında soy-sop yakınlığı kalacak, ne de birbirlerini arayıp soracaklardır. ﴾101﴿
Artık kimin tartıları ağır gelirse, işte onlar kurtuluşa erenlerin ta kendileridir. ﴾102﴿
Kimlerin de tartıları hafif gelirse, işte onlar da kendilerini ziyana uğratanların ta kendileridir. Onlar cehennemde ebedi kalacaklardır. ﴾103﴿
Ateş yüzlerini yalar ve onlar orada sırıtır kalırlar. ﴾104﴿
Allah, “Âyetlerim size okunuyordu da siz onları yalanlıyordunuz, değil mi?” der. ﴾105﴿
Onlar da şöyle derler: “Ey Rabbimiz! Biz azgınlığımıza yenik düştük ve sapık bir toplum olduk.” ﴾106﴿
“Ey Rabbimiz! Bizi buradan çıkar. Eğer (tekrar günaha) dönersek şüphesiz kendimize zulmetmiş oluruz.” ﴾107﴿
Allah, “Aşağılık içinde kalın orada, artık benimle konuşmayın!” der. ﴾108﴿
Kullarımdan, “Ey Rabbimiz! Biz inandık, bizi bağışla, bize merhamet et, sen merhamet edenlerin en hayırlısısın” diyen bir grup var idi. ﴾109﴿
Siz ise onlarla alay ediyordunuz. O kadar ki onlar size beni anmayı unutturdu. Onlara hep gülüyordunuz. ﴾110﴿
Sabretmiş olmaları sebebiyle, bugün ben onları mükafatlandırdım. Şüphesiz onlar başarıya erenlerin ta kendileridir. ﴾111﴿
Allah (inkarcılara) “Yeryüzünde kaç sene kaldınız?” diye sorar. ﴾112﴿
Onlar, “Bir gün, ya da bir günden daha az bir süre kaldık. Hesap tutanlara sor” derler. ﴾113﴿
Allah şöyle der: “Çok az bir zaman kaldınız. Keşke bunu (daha önce) bilmiş olsaydınız.” ﴾114﴿
“Sizi boşuna yarattığımızı ve bize tekrar döndürülmeyeceğinizi mi sandınız?” ﴾115﴿
Gerçek hükümdar olan Allah yücedir. Ondan başka hiç ilah yoktur. O şerefli ve yüce arşın Rabbidir.﴾116﴿
Kim, hakkında hiçbir delili olmadığı halde Allah ile birlikte başka bir ilaha taparsa, onun hesabı ancak Rabbi katındadır. Şüphesiz kâfirler asla kurtuluşa eremezler. ﴾117﴿
De ki: “Rabbim! Bağışla, merhamet et. Çünkü sen merhamet edenlerin en hayırlısısın!” ﴾118﴿